AS Śrem - Materiały Do Szkolenia

Szkoła Dobrej Jazdy „AS” w Śremie: kategoria AM, A i B

Tel: 609 824 511 Szkoła dobrej jazdy „AS” w Śremie: kategoria AM, A i B

Konwencja Wiedeńska - DODATEK

Dz.U.88.5.40

1985-08-23zm.Dz.U.88.5.44

KONWENCJA WIEDEŃSKA

o ruchu drogowym,

sporządzona w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r.

(Dz. U. z dnia 24 lutego 1988 r.)

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 8 listopada 1968 r. sporządzona została w Wiedniu Konwencja o ruchu drogowym.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną, potwierdzając zastrzeżenie, złożone zgodnie z art.
54 ust. 1 przy podpisaniu konwencji, że Polska Rzeczpospolita Ludowa nie uważa się za związaną artykułem 52 tej konwencji; oświadcza, że wymieniona konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie dnia 1 czerwca 1984 r.

(Tekst konwencji zawiera załącznik do niniejszego numeru)

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA O RUCHU DROGOWYM,

sporządzona w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r.

Umawiające się Strony, pragnąc ułatwić międzynarodowy ruch drogowy i zwiększyć bezpieczeństwo na drogach przez przyjęcie jednolitych zasad ruchu, zgodziły się na następujące postanowienia:

DODATEK

Artykuł 38
Cechy tożsamości

Każdy pojazd samochodowy i każda przyczepa w ruchu międzynarodowym powinny być zaopatrzone w cechy tożsamości określone w załączniku 4 do niniejszej konwencji.

Artykuł 39
Warunki techniczne

Każdy pojazd samochodowy, każda przyczepa oraz każdy zespół pojazdów w ruchu międzynarodowym powinny odpowiadać postanowieniom załącznika 5 do niniejszej konwencji. Ponadto powinny one być w stanie sprawnym do jazdy.

Artykuł 40
Postanowienia przejściowe

W okresie dziesięciu lat od wejścia w życie niniejszej konwencji, stosownie do artykułu 47 ustępu 1, przyczepy w ruchu międzynarodowym, niezależnie od ich największego dopuszczalnego ciężaru, będą korzystały z postanowień niniejszej konwencji nawet wtedy, gdy nie są zarejestrowane.

Rozdział IV
Kierujący pojazdami samochodowymi

Artykuł 41
Ważność praw jazdy

1. Umawiające się Strony uznają:
a)każde krajowe prawo jazdy, sporządzone w ich języku narodowym lub w jednym z ich języków narodowych, a jeżeli nie jest sporządzone w takim języku, to, do którego jest dołączony uwierzytelniony przekład;
b)każde krajowe prawo jazdy zgodne z postanowieniami załącznika 6 do niniejszej konwencji oraz
c)każde międzynarodowe prawo jazdy zgodne z postanowieniami załącznika 7 do niniejszej konwencji, jako uprawniające na ich terytoriach do kierowania pojazdem, który należy do kategorii wymienionych w prawie jazdy, pod warunkiem że prawo jazdy jest nadal ważne oraz że zostało wydane przez inną Umawiającą się Stronę lub jeden z jej organów terenowych albo przez stowarzyszenie upoważnione do tego przez tę inną Umawiającą się Stronę lub jeden z jej organów terenowych. Postanowień niniejszego ustępu nie stosuje się do praw jazdy osób uczących się kierowania pojazdami.
2. Niezależnie od postanowień poprzedniego ustępu:
a)jeżeli ważność prawa jazdy jest uzależniona od zawartej w nim specjalnej adnotacji, że posiadacz powinien używać określonych przyrządów lub że pojazd powinien mieć określone urządzenia ze względu na inwalidztwo kierującego, prawo jazdy będzie uznane za ważne tylko wówczas, gdy warunki te będą zachowane;
b)Umawiające się Strony mogą odmówić uznania na swoich terytoriach ważności każdego prawa jazdy, którego posiadacz nie ukończył osiemnastego roku życia;
c)Umawiające się Strony mogą odmówić uznania na swoich terytoriach ważności praw jazdy na kierowanie pojazdami samochodowymi lub zespołami pojazdów kategorii C, D i E, wymienionych w załącznikach 6 i 7 do niniejszej konwencji, jeżeli ich posiadacze nie ukończyli dwudziestego pierwszego roku życia.
3. Umawiające się Strony podejmą niezbędne środki zmierzające do tego, aby krajowe i międzynarodowe prawa jazdy, wymienione w ustępie 1 litery a), b) i c) niniejszego artykułu, nie były wydawane na ich terytoriach bez należytego zagwarantowania umiejętności kierowcy oraz jego sprawności fizycznej.
4. Przy stosowaniu postanowień ustępu 1 i ustępu 2 litera c) niniejszego artykułu:
a)do pojazdów samochodowych kategorii B, wymienionych w załącznikach 6 i 7 do niniejszej konwencji, może być dołączona lekka przyczepa; może do nich być także dołączona przyczepa, której największa dopuszczalna masa przekracza 750 kg (1650 funtów), ale nie przekracza ona masy własnej pojazdu samochodowego, oraz jeżeli największa dopuszczalna masa pojazdów połączonych w ten sposób nie przekracza 3500 kg (7700 funtów);
b)do pojazdów samochodowych kategorii C lub D, wymienionych w załącznikach 6 i 7 do niniejszej konwencji, może być dołączona lekka przyczepa, a powstały w ten sposób zespół pojazdów nadal należy do kategorii C lub kategorii D.
5. Międzynarodowe prawo jazdy może być wydane wyłącznie posiadaczowi krajowego prawa jazdy, który je otrzymał z zachowaniem minimalnych warunków ustalonych w niniejszej konwencji. Nie może być ono ważne po wygaśnięciu odpowiadającego mu krajowego prawa jazdy, którego numer powinien być wpisany do międzynarodowego prawa jazdy.
6. Postanowienia niniejszego artykułu nie zobowiązują Umawiających się Stron do:
a)uznawania ważności krajowych lub międzynarodowych praw jazdy wydanych na terytorium innej Umawiającej się Strony osobom, których stałe miejsce zamieszkania w tym czasie znajduje się na ich terytoriach lub zostało ono przeniesione na ich terytoria po wystawieniu tych praw jazdy;
b)uznawania ważności wyżej wymienionych praw jazdy wydanych kierującym, których stałe miejsce zamieszkania w czasie ich wydawania nie znajdowało się na terytorium, na którym te prawa jazdy zostały wydane, lub których miejsce zamieszkania po wydaniu tych praw jazdy zostało przeniesione na inne terytorium.

Artykuł 42
Zawieszenie ważności praw jazdy

1. Umawiające się Strony lub ich organy terenowe mogą cofnąć kierującemu, który na ich terytoriach popełnił wykroczenie pociągające za sobą w myśl ich ustawodawstwa cofnięcie prawa jazdy, uprawnienie do korzystania na ich terytoriach z posiadanego krajowego lub międzynarodowego prawa jazdy. W takim przypadku właściwa władza Umawiającej się Strony lub jej organu terenowego, która cofnęła uprawnienie do korzystania z prawa jazdy, może:
a)zatrzymać prawo jazdy i przechować je przez okres, na który uprawnienie do korzystania z prawa jazdy zostało cofnięte, lub do czasu opuszczenia przez kierowcę jej terytorium, jeżeli wyjazd następuje przed upływem tego okresu;
b)zawiadomić o cofnięciu uprawnienia do korzystania z prawa jazdy tę władzę, która je wydała lub w której imieniu to prawo jazdy zostało wydane;
c)w odniesieniu do międzynarodowego prawa jazdy - zamieścić adnotację w miejscu do tego przeznaczonym, że prawo jazdy utraciło ważność na jej terytorium;
d)jeżeli nie zostało zastosowane postępowanie przewidziane pod literą
a) niniejszego ustępu - uzupełnić zawiadomienie wymienione pod literą
b) przez zwrócenie się z prośbą do władzy, która wydała prawo jazdy lub w której imieniu zostało ono wydane, o zawiadomienie zainteresowanego o powziętej wobec niego decyzji.
2. Umawiające się Strony dołożą starań, aby zawiadomić zainteresowanych o decyzjach, które zostały im przekazane, stosownie do postępowania przewidzianego pod literą d) ustępu 1 niniejszego artykułu.
3. Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie może być interpretowane jako zabraniające Umawiającym się Stronom lub ich organom terenowym wprowadzenia zakazu kierowania pojazdem przez kierującego mającego krajowe lub międzynarodowe prawo jazdy, jeżeli jest oczywiste lub dowiedzione, że stan jego nie pozwala na bezpieczne kierowanie pojazdem lub że uprawnienie do kierowania zostało cofnięte w państwie, w którym znajduje się jego stałe miejsce zamieszkania.

Artykuł 43
Postanowienia przejściowe

Międzynarodowe prawa jazdy, odpowiadające postanowieniom Konwencji o ruchu drogowym, sporządzonej w Genewie dnia 19 września 1949 r., oraz wydane w okresie pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej konwencji zgodnie z jej artykułem 47 ustępem 1, powinny być w celu stosowania artykułów 41 i 42 niniejszej konwencji traktowanie na równi z międzynarodowymi prawami jazdy przewidzianymi w niniejszej konwencji.

Rozdział V
Warunki dopuszczenia rowerów i motorowerów do ruchu międzynarodowego

Artykuł 44
1. Rowery bez silnika w ruchu międzynarodowym powinny:

a)mieć skuteczny hamulec;
b)być wyposażone w dzwonek słyszalny na dostateczną odległość oraz nie mieć żadnych innych dźwiękowych urządzeń ostrzegawczych;
c)być wyposażone w czerwone światło odblaskowe z tyłu oraz w urządzenia dające białe lub żółte selektywne światło do przodu oraz czerwone światło do tyłu.
2. Na terytoriach Umawiających się Stron, które zgodnie z art. 54 ust. 2 niniejszej konwencji nie złożyły oświadczenia o zrównaniu motorowerów z motocyklami, motorowery w ruchu międzynarodowym powinny:
a)mieć dwa niezależne hamulce;
b)być wyposażone w dzwonek lub inne dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze słyszalne na dostateczną odległość;
c)być wyposażone w skutecznie działający tłumik wydechu;
d)być wyposażone w urządzenia dające białe lub żółte światło do przodu oraz czerwone światło do tyłu, a ponadto w czerwone urządzenie odblaskowe z tyłu;
e)mieć cechę tożsamości określoną w załączniku 4 do niniejszej konwencji.
3. Na terytoriach Umawiających się Stron, które zgodnie z artykułem 54 ustępem 2 niniejszej konwencji złożyły oświadczenie o zrównaniu motorowerów z motocyklami, motorowery w celu dopuszczenia ich do ruchu międzynarodowego powinny spełniać warunki przewidziane dla motocykli w załączniku 5 do niniejszej konwencji.

Rozdział VI
Postanowienia końcowe

Artykuł 45

1. Konwencja niniejsza będzie otwarta do podpisu w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku do dnia 31 grudnia 1969 r. dla wszystkich państw będących członkami Organizacji Narodów Zjednoczonych lub jednej z jej organizacji wyspecjalizowanych bądź Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej albo stronami Statutu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, jak również dla każdego innego państwa, które zostało zaproszone przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych, aby zostało Stroną niniejszej konwencji.
2. Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne powinny być złożone Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
3. Konwencja niniejsza będzie otwarta do przystąpienia dla każdego państwa wymienionego w ustępie 1 niniejszego artykułu. Dokumenty przystąpienia powinny być złożone Sekretarzowi Generalnemu.
4. Podpisując niniejszą konwencję albo składając dokumenty ratyfikacyjne lub przystąpienia, każde państwo notyfikuje Sekretarzowi Generalnemu, jaki znak wyróżniający wybiera dla umieszczenia na pojazdach w ruchu międzynarodowym zarejestrowanych zgodnie z załącznikiem 3 do niniejszej konwencji. W drodze następnej notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego każde państwo może zmienić uprzednio wybrany znak wyróżniający.

Artykuł 46

1. Każde państwo w czasie podpisywania lub ratyfikacji niniejszej konwencji albo przystąpienia do niej lub kiedykolwiek później może w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego oświadczyć, że niniejsza konwencja będzie stosowana na wszystkich lub niektórych terytoriach, za których stosunki międzynarodowe jest ono odpowiedzialne. Konwencja będzie stosowana na terytorium lub terytoriach wymienionych w notyfikacji po upływie trzydziestu dni od dnia otrzymania tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego lub od dnia wejścia w życie konwencji w stosunku do państwa składającego notyfikację, w zależności od tego, który z tych dni jest późniejszy.
2. Każde państwo, które złożyło oświadczenie zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, może później w w każdym czasie oświadczyć w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego, że niniejsza konwencja przestanie być stosowana na terytorium wymienionym w notyfikacji i w tym przypadku przestanie obowiązywać w stosunku do tego terytorium po upływie jednego roku od dnia otrzymania tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.
3. Każde państwo składające notyfikację zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu zawiadamia Sekretarza Generalnego, jaki znak wyróżniający lub znaki wybrało ono dla umieszczenia na pojazdach w ruchu międzynarodowym zarejestrowanych na danym terytorium lub na danych terytoriach zgodnie z załącznikiem 3 do niniejszej konwencji. W drodze następnej notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego każde państwo może zmienić uprzednio wybrany znak wyróżniający.

Artykuł 47

1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia złożenia piętnastego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia.
2. W stosunku do każdego państwa, które ratyfikuje niniejszą konwencję lub przystąpi do niej po złożeniu piętnastego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia, konwencja wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia złożenia przez to państwo swego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia.

Artykuł 48

Z dniem wejścia w życie niniejszej konwencji uchyli i zastąpi ona w stosunkach między Umawiającymi się Stronami Konwencję międzynarodową dotyczącą ruchu samochodowego i Konwencję międzynarodową dotyczącą ruchu drogowego, obie podpisane w Paryżu dnia 24 kwietnia 1926 r.,
Konwencję o uregulowaniu ruchu samochodowego między państwami amerykańskimi, otwartą do podpisu w Waszyngtonie dnia 15 grudnia 1943 r. oraz Konwencję o ruchu drogowym, otwartą do podpisu w Genewie dnia 19 września 1949 r.

Artykuł 49

1. Po upływie jednego roku od wejścia w życie niniejszej konwencji każda Umawiająca się Strona może zaproponować jedną lub więcej zmian do konwencji. Tekst każdej zaproponowanej zmiany wraz z uzasadnieniem powinien być przesłany Sekretarzowi Generalnemu, który zawiadomi o tym wszystkie Umawiające się Strony. Umawiające się Strony w ciągu dwunastu miesięcy następujących po dacie tego zawiadomienia będą mogły poinformować Sekretarza Generalnego, czy:
a)przyjmują zmianę lub
b)odrzucają zmianę, albo
c)życzą sobie zwołania konferencji w celu rozpatrzenia zmiany.
Sekretarz Generalny przesyła tekst zaproponowanej zmiany również wszystkim innym państwom wymienionym w artykule 45 ustępie 1 niniejszej konwencji.
2. a) Każda zaproponowana zmiana, przekazana zgodnie z poprzednim ustępem, będzie uważana za przyjętą, jeżeli w wyżej wymienionym terminie dwunastu miesięcy mniej niż jedna trzecia Umawiających się Stron zawiadomi Sekretarza Generalnego, że odrzuca zmianę lub życzy sobie zwołania konferencji w celu jej rozpatrzenia. Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkie Umawiające się Strony o każdym przyjęciu albo odrzuceniu proponowanej zmiany lub też życzeniu zwołania konferencji. Jeżeli ogólna liczba zawiadomień o odrzuceniu zmian i życzeń zwołania konferencji, otrzymanych w określonym terminie dwunastu miesięcy, jest mniejsza niż jedna trzecia ogólnej liczby Umawiających się Stron, Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkie Umawiające się Strony, że zmiana wejdzie w życie w sześć miesięcy po upływie terminu dwunastu miesięcy określonego w poprzednim ustępie w stosunku do wszystkich Umawiających się Stron, z wyjątkiem tych, które w tym określonym terminie odrzuciły zmianę lub życzyły sobie zwołania konferencji w celu jej rozpatrzenia.
b) Każda Umawiająca się Strona, która w wyżej wymienionym terminie dwunastu miesięcy odrzuciła propozycję zmiany lub życzyła sobie zwołania konferencji w celu jej rozpatrzenia, może w każdym czasie po upływie tego okresu notyfikować Sekretarzowi Generalnemu, że przyjmuje zmianę, a Sekretarz Generalny zawiadamia o tej notyfikacji wszystkie inne Umawiające się Strony. Zmiana ta wejdzie w życie w odniesieniu do Umawiających się Stron, które notyfikowały o jej przyjęciu, w sześć miesięcy po otrzymaniu przez Sekretarza Generalnego ich notyfikacji.
3. Jeżeli zaproponowana zmiana nie została przyjęta zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu oraz jeżeli w terminie dwunastu miesięcy, określonym w ustępie 1 niniejszego artykułu, mniej niż połowa ogólnej liczby Umawiających się Stron zawiadomi Sekretarza Generalnego o odrzuceniu zaproponowanej zmiany i jeżeli co najmniej jedna trzecia ogólnej liczby Umawiających się Stron, lecz nie mniej niż dziesięć, zawiadomi go, że przyjmuje zmianę lub życzy sobie zwołania konferencji w celu jej rozpatrzenia, Sekretarz Generalny zwoła konferencję w celu rozpatrzenia zaproponowanej zmiany lub każdej innej propozycji, która może mu być przekazana zgodnie z ustępem 4 niniejszego artykułu.
4. W razie zwołania konferencji zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu, Sekretarz Generalny zaprosi na nią wszystkie państwa wymienione w artykule 45 ustępie 1 niniejszej konwencji. Zwróci się on do wszystkich państw zaproszonych na konferencję, aby najpóźniej na sześć miesięcy przed dniem jej otwarcia przedstawiły mu wszelkie propozycje, które życzyłyby sobie również rozpatrzyć na tej konferencji oprócz proponowanej zmiany, oraz przekaże te propozycje, najpóźniej na trzy miesiące przed dniem otwarcia konferencji, wszystkim państwom zaproszonym na konferencję.
5. a) Każda zmiana niniejszej konwencji będzie uważana za przyjętą, jeżeli zostanie przyjęta większością dwóch trzecich głosów państw reprezentowanych na konferencji, pod warunkiem że większość ta obejmuje co najmniej dwie trzecie Umawiających się Stron reprezentowanych na konferencji. Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkie Umawiające się Strony o przyjęciu zmiany; zmiana ta wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty tego zawiadomienia w stosunku do wszystkich Umawiających się Stron, z wyjątkiem tych, które w tym terminie zawiadomiły Sekretarza Generalnego o odrzuceniu zmiany.
b) Każda Umawiająca się Strona, która odrzuciła zmianę w wyżej wymienionym terminie dwunastu miesięcy, może w dowolnym czasie notyfikować Sekretarzowi Generalnemu o przyjęciu zmiany; Sekretarz Generalny zawiadomi o tej notyfikacji wszystkie inne Umawiające się Strony. Zmiana ta wejdzie w życie w odniesieniu do Umawiającej się Strony, która notyfikowała o jej przyjęciu, po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania przez Sekretarza Generalnego tej notyfikacji lub po upływie wyżej wymienionego okresu dwunastu miesięcy, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.
6. Jeżeli zaproponowanej zmiany nie uważa się za przyjętą zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu i jeżeli nie zostały spełnione warunki przewidziane w ustępie 3 niniejszego artykułu, dotyczące zwołania konferencji, zaproponowaną zmianę uważa się za odrzuconą.

Artykuł 50

Każda Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą konwencję w drodze pisemnej notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego.
Wypowiedzenie nabiera mocy po upływie jednego roku od dnia otrzymania tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

Artykuł 51

Konwencja niniejsza przestanie obowiązywać, jeżeli w jakimkolwiek okresie kolejnych dwunastu miesięcy liczba Umawiających się Stron będzie mniejsza niż pięć.

Artykuł 52

Każdy spór między dwiema lub więcej Umawiającymi się Stronami dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, którego strony nie będą mogły rozstrzygnąć w drodze negocjacji lub w inny sposób, może być przekazany do rozstrzygnięcia Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości na żądanie którejkolwiek z zainteresowanych Umawiających się Stron.

Artykuł 53

Żadne postanowienie niniejszej konwencji nie może być interpretowane jako zakazujące Umawiającej się Stronie zastosowania środków zgodnych z postanowieniami Karty Narodów Zjednoczonych i ograniczonych wymaganiami sytuacji, które ona uważa za niezbędne do zapewnienia swego zewnętrznego lub wewnętrznego bezpieczeństwa.

Artykuł 54

1. Każde państwo w chwili podpisywania niniejszej konwencji albo składania dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia może oświadczyć, że nie uważa się za związanie artykułem 52 niniejszej konwencji. Inne Umawiające się Strony nie będą związane artykułem 52 wobec każdej Umawiającej się Strony, która złożyła takie oświadczenie.
2. W chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia każde państwo może oświadczyć w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego, że w celu stosowania niniejszej konwencji zrównuje motorowery z motocyklami (artykuł 1 litera n). Każde państwo może później cofnąć w dowolnym czasie to oświadczenie w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego.
3. Oświadczenia przewidziane w ustępie 2 niniejszego artykułu nabierają mocy po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania odnośnej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego lub od dnia wejścia w życie konwencji dla państwa, które złożyło takie oświadczenie, w zależności od tego, który z tych dni jest późniejszy.
4. Każda zmiana uprzednio wybranego znaku wyróżniającego, notyfikowanego zgodnie z artykułem 45 ustępem 4 lub artykułem 46 ustępem 3 niniejszej konwencji, nabiera mocy po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.
5. Zastrzeżenia do niniejszej konwencji oraz jej załączników, inne niż przewidziane w ustępie 1 niniejszego artykułu, są dopuszczalne pod warunkiem, że będą sformułowane na piśmie, a jeżeli zostały sformułowane przed złożeniem dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia - pod warunkiem, że zostaną potwierdzone w tym dokumencie. Sekretarz Generalny przekaże te zastrzeżenia wszystkim Państwom, o których mowa w artykule 45 ustępie 1 niniejszej konwencji.
6. Każda Umawiająca się Strona, która sformułowała zastrzeżenie lub złożyła oświadczenie zgodnie z ustępami 1 lub 4 niniejszego artykułu, może je cofnąć w dowolnym czasie w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego.
7. Każde zastrzeżenie złożone zgodnie z ustępem 5 niniejszego artykułu:
a)zmienia dla Umawiającej się Strony, która zgłosiła to zastrzeżenie, postanowienia konwencji, do których ono się odnosi, w zakresie tego zastrzeżenia;
b)zmienia te postanowienia w tym samym zakresie dla innych Umawiających się Stron w ich stosunkach z tą Umawiającą się Stroną, która zgłosiła to zastrzeżenie.

Artykuł 55

Oprócz oświadczeń, notyfikacji i zawiadomień przewidzianych w artykułach 49 i 54 niniejszej konwencji Sekretarz Generalny będzie zawiadamiał wszystkie państwa wymienione w artykule 45 ustępie 1 o: a)podpisaniu, ratyfikacjach i przystąpieniach w myśl artykułu 45; b)notyfikacjach i oświadczeniach w myśl artykułu 45 ustępu 4 i artykułu 46;
c)datach wejścia w życie niniejszej konwencji zgodnie z artykułem 47;
d)dacie wejścia w życie zmian do niniejszej konwencji zgodnie z artykułem 49 ustępami 2 i 5;
e)wypowiedzeniach na podstawie artykułu 50;
f)wygaśnięciu niniejszej konwencji zgodnie z artykułem 51.

Artykuł 56

Oryginał niniejszej konwencji, sporządzony w jednym egzemplarzu w językach angielskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, które to teksty są jednakowo autentyczne, zostanie złożony na przechowanie Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który prześle należycie uwierzytelnione jego odpisy wszystkim państwom wymienionym w artykule 45 ustępie 1 niniejszej konwencji.
Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, należycie upoważnieni przez swoje Rządy, podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Wiedniu dnia ósmego listopada tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego ósmego roku.

Załączniki
Załącznik 1

WYJĄTKI OD OBOWIĄZKU DOPUSZCZENIA DO RUCHU MIĘDZYNARODOWEGO POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH I PRZYCZEP

1. Umawiające się Strony mogą nie dopuścić na swoich terytoriach do ruchu międzynarodowego pojazdów samochodowych, przyczep lub zespołów pojazdów, których masa całkowita lub naciski osi albo wymiary przekraczają wielkości ustalone w ustawodawstwie krajowym dla pojazdów zarejestrowanych na ich terytoriach. Umawiające się Strony, na których terytoriach odbywa się międzynarodowy ruch ciężkich pojazdów, powinny dążyć do zawarcia regionalnych porozumień w celu dopuszczenia do ruchu międzynarodowego na drogach danego regionu, z wyjątkiem dróg drugorzędnych, pojazdów i zespołów pojazdów, których masa i wymiary nie przekraczają wielkości ustalonych w tych porozumieniach.
2. W celu stosowania ustępu 1 niniejszego załącznika nie będzie uważane za przekroczenie największej dopuszczalnej szerokości wystawanie:
a)opon w pobliżu ich styku z ziemią oraz połączeń wskaźników ciśnienia w oponach;
b)urządzeń przeciwślizgowych nałożonych na koła;
c)lusterek skonstruowanych w ten sposób, że pod wpływem umiarkowanego nacisku mogą odchylać się w obu kierunkach, tak aby po odchyleniu nie przekraczały jednak największej dopuszczalnej szerokości;
d)kierunkowskazów umieszczonych z boku i świateł obrysowych, pod warunkiem że nie wystają one więcej niż kilka centymetrów;
e)plomb celnych nałożonych na ładunek oraz urządzeń służących do przytwierdzenia i ochrony tych plomb.
3. Umawiające się Strony mogą nie dopuścić do ruchu międzynarodowego na swoich terytoriach następujących zespołów pojazdów, jeżeli ruch takich zespołów jest zabroniony przez ich ustawodawstwo krajowe:
a)motocykli z przyczepami;
b)zespołów pojazdów składających się z pojazdu samochodowego i kilku przyczep;
c)pojazdów członowych przeznaczonych do przewozu osób.
4. Umawiające się Strony mogą nie dopuścić do ruchu międzynarodowego na swoim terytorium pojazdów samochodowych i przyczep, korzystających z odstępstw wymienionych w ustępie 60 załącznika 5 do niniejszej konwencji.
5. Umawiające się Strony mogą nie dopuścić do ruchu międzynarodowego na swoim terytorium motorowerów i motocykli, którymi kierujący i,
jeżeli są - pasażerowie, nie będą zaopatrzeni w kaski ochronne.
6. Umawiające się Strony mogą uzależnić dopuszczenie do ruchu międzynarodowego na swoim terytorium każdego pojazdu samochodowego, innego niż dwukołowy motorower lub dwukołowy motocykl bez bocznego wózka, od wyposażenia pojazdu samochodowego w urządzenie wymienione w ustępie 56 załącznika 5 do niniejszej konwencji, przeznaczone w razie zatrzymania się na jezdni do uprzedzenia o niebezpieczeństwie, jakie stanowi pojazd zatrzymany.
7. Umawiające się Strony mogą uzależnić dopuszczenie do ruchu międzynarodowego na niektórych drogach o trudnych warunkach jazdy lub niektórych obszarach o niekorzystnym dla jazdy ukształtowaniu terenu, położonych na ich terytorium, pojazdów samochodowych, których największa dopuszczalna masa przekracza 3500 kg (7700 funtów), od przestrzegania specjalnych przepisów ich ustawodawstwa krajowego dotyczących dopuszczenia na takich drogach lub obszarach zarejestrowanych przez nie pojazdów o takiej samej największej dopuszczalnej masie.
8. Umawiające się Strony mogą nie dopuścić do ruchu międzynarodowego na swoim terytorium wszelkich pojazdów samochodowych wyposażonych w asymetryczne światła mijania, jeżeli światła te nie są dostosowane do kierunku ruchu obowiązującego na ich terytorium.
9. Umawiające się Strony mogą nie dopuścić do ruchu międzynarodowego na swoim terytorium każdego pojazdu samochodowego lub każdej przyczepy złączonej z pojazdem samochodowym, które mają inny znak wyróżniający niż znak przewidziany dla tego pojazdu w artykule 37 niniejszej konwencji.

Załącznik 2
NUMER REJESTRACYJNY POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH I PRZYCZEP W RUCHU MIĘDZYNARODOWYM

1. Numer rejestracyjny, o którym mowa w artykułach 35 i 36 konwencji, powinien składać się z cyfr lub z cyfr i liter. Cyfry powinny być cyframi arabskimi, a litery powinny być dużymi literami alfabetu łacińskiego. Mogą być jednak stosowane inne cyfry lub alfabety, lecz numer rejestracyjny powinien być wówczas powtórzony cyframi arabskimi i dużymi literami alfabetu łacińskiego.
2. Numer rejestracyjny powinien być zestawiony i umieszczony w taki sposób, aby w normalnym świetle dziennym był czytelny z odległości co najmniej 40 m (130 stóp) dla obserwatora znajdującego się na osi stojącego pojazdu. Jednakże Umawiające się Strony mogą zmniejszyć tę minimalną odległość dla rejestrowanych przez nie motocykli oraz specjalnych kategorii pojazdów samochodowych, na których umieszczenie numerów rejestracyjnych o wymiarach wystarczających na ich odczytanie z odległości 40 m (130 stóp) byłoby trudne.
3. Jeżeli numer rejestracyjny jest umieszczony na specjalnej tablicy, tablica ta powinna być płaska i umieszczona w płaszczyźnie pionowej lub prawie pionowej oraz prostopadle do środkowego podłużnego przekroju pojazdu. Jeżeli numer jest umieszczony lub wymalowany na pojeździe, to powierzchnia, na której jest on umieszczony lub wymalowany, powinna być płaska i pionowa lub prawie płaska i pionowa oraz prostopadła do środkowego podłużnego przekroju pojazdu.
4. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 32 ustępu 5 konwencji tablica lub powierzchnia, na której numer rejestracyjny jest umieszczony lub wymalowany, może być wykonana z materiału odblaskowego.

Załącznik 3
ZNAK WYRÓŻNIAJĄCY POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH I PRZYCZEP W RUCHU MIĘDZYNARODOWYM
1. Znak wyróżniający, wymieniony w artykule 37 konwencji, powinien składać się z jednej do trzech dużych liter alfabetu łacińskiego. Litery powinny mieć wysokość co najmniej 0,08 m (3,1 cala); szerokość kreski tych liter powinna wynosić co najmniej 0,01 m (0,4 cala). Litery powinny być koloru czarnego, wymalowane na białym tle mającym formę elipsy, której dłuższa oś powinna być pozioma.
2. Jeżeli znak wyróżniający składa się tylko z jednej litery, dłuższa oś elipsy może być pionowa.
3. Znak wyróżniający nie powinien być włączony do numeru rejestracyjnego lub umieszczony w taki sposób, że mogłoby to prowadzić do pomylenia go z numerem rejestracyjnym lub zmniejszać jego czytelność.
4. Na motocyklach i ich przyczepach wymiary osi elipsy powinny wynosić co najmniej 0,175 m (6,9 cala) oraz 0,115 m (4,5 cala). Na innych pojazdach samochodowych i ich przyczepach wymiary osi elipsy powinny wynosić co najmniej:
a)0,24 m (9,4 cala) i 0,145 m (5,7 cala), jeżeli znak wyróżniający składa się z trzech liter;
b)0,175 m (6,9 cala) i 0,115 m (4,5 cala), jeżeli znak wyróżniający składa się z mniej niż trzech liter.
5. Postanowienia ustępu 3 załącznika 2 mają zastosowanie do znaku wyróżniającego umieszczonego na pojazdach.

Załącznik 4
CECHY TOŻSAMOŚCI POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH I PRZYCZEP W RUCHU
MIĘDZYNARODOWYM

1. Cechy tożsamości powinny obejmować:
a)w przypadku pojazdów samochodowych:
i)nazwę lub znak fabryczny producenta pojazdu;
ii)na podwoziu albo w braku podwozia na nadwoziu - numer fabryczny lub numer serii wytwórni;
iii)na silniku - numer silnika, jeżeli taki numer jest umieszczony na nim przez wytwórnię;
b)w przypadku przyczepy - dane wyżej wymienione pod literami i) oraz ii);
c)w przypadku motoroweru - pojemność skokowa cylindra i znak "CM".
2. Cechy wymienione w ustępie 1 niniejszego załącznika powinny być umieszczone w miejscach dostępnych oraz powinny być łatwo czytelne; ponadto powinny być takie, aby ich nie można było zmienić lub usunąć. Litery i cyfry zawarte w cechach powinny być wyłącznie literami alfabetu łacińskiego lub tzw. kursywy angielskiej i cyframi arabskimi albo powinny być powtórzone w tej formie.

Załącznik 5
WARUNKI TECHNICZNE DOTYCZĄCE POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH I PRZYCZEP
1. Umawiające się Strony, które zgodnie z art. 1 lit. n) niniejszej konwencji złożyły oświadczenie o zrównaniu z motocyklami trzykołowych pojazdów, których ciężar własny nie przekracza 400 kg (900 funtów), powinny podporządkować te pojazdy postanowieniom niniejszego załącznika dotyczącym bądź motocykli, bądź innych pojazdów samochodowych.
2. W rozumieniu niniejszego załącznika określenie "przyczepa" stosuje się wyłącznie do przyczep przeznaczonych do łączenia z pojazdem samochodowym.
3. Nie naruszając postanowień artykułu 3 ustępu 2 litera a) niniejszej konwencji, każda Umawiająca się Strona może poddać pojazdy samochodowe, które rejestruje, oraz przyczepy, które dopuszcza do ruchu zgodnie ze swoim ustawodawstwem wewnętrznym, przepisom uzupełniającym lub bardziej rygorystycznym niż postanowienia niniejszego załącznika.

Rozdział I
Hamowanie

4. W rozumieniu niniejszego rozdziału:
a)określenie "koła jednej osi" oznacza koła umieszczone symetrycznie lub prawie symetrycznie w stosunku do środkowego podłużnego przekroju pojazdu, nawet wtedy, gdy nie są umieszczone na tej samej osi (oś podwójną uważa się za dwie osie);
b)określenie "hamulec roboczy" oznacza urządzenie używane zwykle w celu zmniejszenia szybkości i zatrzymania pojazdu;
c)określenie "hamulec postojowy" oznacza urządzenie używane w celu utrzymania pojazdu w stanie unieruchomionym podczas nieobecności kierującego lub utrzymania w takim stanie odłączonej przyczepy;
d)określenie "hamulec awaryjny" oznacza urządzenie przeznaczone do zmniejszenia szybkości i zatrzymania pojazdu w razie niesprawności hamulca zasadniczego.

A. Hamowanie pojazdów samochodowych innych niż motocykle
5. Każdy pojazd samochodowy inny niż motocykl powinien być zaopatrzony w hamulce łatwe do uruchomienia przez kierującego z jego miejsca w pojeździe. Hamulce te powinny spełniać następujące trzy funkcje hamowania:
a)hamulec roboczy powinien pozwalać na zmniejszenie szybkości i bezpieczne zatrzymanie pojazdu w sposób pewny, szybki i skuteczny, bez względu na stan załadowania oraz wzniesienia lub spadku drogi, po której ten pojazd jedzie;
b)hamulec postojowy powinien pozwalać na utrzymanie pojazdu unieruchomionego, bez względu na stan załadowania, na wzniesieniu lub spadku, wynoszącym 16%, przy czym powierzchnie czynne hamulca powinny pozostawać zaciśnięte pod wpływem wyłącznie mechanicznego urządzenia zaciskającego;
c)hamulec awaryjny powinien pozwalać na zmniejszenie szybkości i zatrzymanie pojazdu na dostatecznie krótkim odcinku bez względu na stan jego załadowania, nawet w razie niesprawności hamulca zasadniczego.
6. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 5 niniejszego załącznika urządzenia spełniające trzy funkcje hamowania (hamulec roboczy, hamulec awaryjny i hamulec postojowy) mogą mieć części wspólne; kombinację przyrządów sterowania dopuszcza się pod warunkiem, że pozostaną dwa odrębne przyrządy sterowania.
7. Hamulec roboczy powinien działać na wszystkie koła pojazdu; jednakże w pojazdach posiadających więcej niż dwie osie koła jednej osi mogą nie być hamowane.
8. Hamulec awaryjny powinien działać przynajmniej na jedno koło z każdej strony środkowego podłużnego przekroju pojazdu; to samo postanowienie ma zastosowanie do hamulca postojowego.
9. Hamulec roboczy i hamulec postojowy powinny działać na powierzchnie hamujące trwale złączone z kołami za pomocą wystarczająco wytrzymałych części.
10. Żadna z powierzchni hamujących nie powinna mieć możliwości oddzielania się od kół. Jednakże dopuszcza się możliwość takiego oddzielania się dla niektórych powierzchni hamujących, pod warunkiem że:
a)jest ono krótkotrwałe, na przykład podczas zmiany biegu;
b)w odniesieniu do hamulca postojowego jest ono możliwe tylko na skutek działania kierującego; oraz
c)w odniesieniu do hamulca zasadniczego lub pomocniczego zostaje zachowana możliwość stałego hamowania ze skutecznością przepisaną zgodnie z ust. 5 niniejszego załącznika.

B. Hamowanie przyczep
11. Bez naruszania postanowień ustępu 17 lit. e) niniejszego załącznika, każda przyczepa, z wyjątkiem przyczepy lekkiej, powinna być wyposażona w następujące hamulce:
a)hamulec roboczy pozwalający na zmniejszenie szybkości pojazdu i zatrzymanie go w sposób bezpieczny, szybki i skuteczny bez względu na stan załadowania oraz stopień wzniesienia lub spadku drogi, po której pojazd jedzie,
b)hamulec postojowy pozwalający na utrzymanie pojazdu unieruchomionego, bez względu na stan załadowania, na wzniesieniu lub spadku wynoszącym 16%, przy czym powierzchnie czynne hamulca powinny pozostawać zaciśnięte pod wpływem wyłącznie mechanicznego urządzenia zaciskającego. Postanowienie to nie ma zastosowania do przyczep, które nie mogą być odłączone od pojazdu ciągnącego bez użycia narzędzi, pod warunkiem że będą spełnione wymagania dotyczące hamulca postojowego w zespole pojazdów.
12. Urządzenia spełniające dwie funkcje hamowania (zasadniczą i postojową) mogą mieć części wspólne.
13. Hamulec roboczy powinien działać na wszystkie koła przyczepy.
14. Hamulec roboczy powinien pozwalać na uruchomienie go przez przyrząd sterowania hamulca zasadniczego pojazdu ciągnionego; jeżeli jednak największa dopuszczalna masa przyczepy nie przekracza 3500 kg (7700 funtów), to hamulec może być tego rodzaju, że podczas ruchu jest wprawiany w działanie na skutek tylko samego zbliżenia przyczepy do pojazdu ciągnącego (hamowanie siłą bezwładności).
15. Hamulec roboczy i hamulec postojowy powinny działać na powierzchnie hamujące trwale złączone z kołami za pomocą wystarczająco wytrzymałych części.
16. Urządzenia hamujące powinny zapewniać możliwość samoczynnego zatrzymania przyczepy w razie rozerwania się urządzenia sprzęgającego podczas ruchu. Jednakże postanowienie to nie ma zastosowania do jednoosiowych lub dwuosiowych przyczep o rozstawie osi mniejszym niż 1 m (40 cali), pod warunkiem że ich największa dopuszczalna masa nie przekracza 1500 kg (3300 funtów) oraz że - z wyjątkiem naczep - oprócz głównego urządzenia sprzęgającego są wyposażone w urządzenie sprzęgające dodatkowe, przewidziane w ustępie 58 niniejszego załącznika.

C. Hamowanie zespołów pojazdów
17. W uzupełnieniu postanowień części A i B niniejszego rozdziału dotyczących pojazdów pojedynczych (pojazdów samochodowych i przyczep) do zespołów tych pojazdów mają zastosowanie następujące postanowienia:
a)urządzenia hamujące każdego z pojazdów, tworzących zespół, powinny być skoordynowane;
b)działanie hamulca roboczego powinno być odpowiednio rozłożone pomiędzy pojazdami tworzącymi zespół i zsynchronizowane;
c)największa dopuszczalna masa przyczepy nie wyposażonej w hamulec roboczy nie może przekraczać połowy sumy masy własnego pojazdu ciągnącego i masy kierowcy.

D. Hamowanie motocykli
18. a) Każdy motocykl powinien być wyposażony w dwa urządzenia hamujące: jedno działające co najmniej na koło lub koła tylne, a drugie na koło lub koła przednie; jeżeli motocykl jest połączony z bocznym wózkiem, nie wymaga się hamowania koła tego wózka. Te urządzenia hamowania powinny pozwalać na zmniejszenie szybkości motocykla oraz zatrzymanie go w sposób bezpieczny, szybki i skuteczny, bez względu na stan załadowania oraz stopień wzniesienia lub spadku drogi, po której on jedzie.
b)Oprócz urządzeń przewidzianych pod literą a) niniejszego ustępu motocykl mający trzy koła umieszczone symetrycznie w stosunku do środkowego podłużnego przekroju pojazdu powinien być wyposażony w hamulec postojowy, odpowiadający warunkom wymienionym w ustępie 5 litera b) niniejszego załącznika.

Rozdział II
Światła i urządzenia odblaskowe

19. W rozumieniu niniejszego rozdziału określenie:
"światło drogowe" - oznacza światło pojazdu przeznaczone do oświetlenia drogi z przodu pojazdu na znaczną odległość;
"światło mijania" - oznacza światło pojazdu przeznaczone do oświetlenia drogi z przodu pojazdu bez oślepiania lub przeszkadzania kierującym nadjeżdżającym z przeciwka lub innym użytkownikom drogi;
"światło pozycyjne przednie" - oznacza światło pojazdu przeznaczone do sygnalizowania obecności i szerokości pojazdu widzianego z przodu;
"światło pozycyjne tylne" - oznacza światło pojazdu przeznaczone do sygnalizowania obecności i szerokości pojazdu widzianego z tyłu;
światło hamowania - "stop" - oznacza światło pojazdu przeznaczone do sygnalizowania innym użytkownikom drogi, znajdującym się z tyłu tego pojazdu, że kierujący wprowadził w działanie hamulec zasadniczy;
"światło przeciwmgłowe" - oznacza światło przeznaczone do polepszenia oświetlenia drogi podczas mgły, opadów śniegu, gwałtownej ulewy lub burzy piaskowej;
"światło cofania" - oznacza światło pojazdu przeznaczone do oświetlenia drogi z tyłu pojazdu oraz ostrzegania innych użytkowników drogi, że pojazd cofa się lub zamierza się cofać;
"światło zmiany kierunku ruchu" (kierunkowskazy) - oznacza światło pojazdu przeznaczone do sygnalizowania innym użytkownikom drogi, że kierujący zamierza zmienić kierunek ruchu w prawo lub w lewo;
"światło odblaskowe" - oznacza urządzenie przeznaczone do sygnalizowania obecności pojazdu przez odbijanie światła wysyłanego przez źródło światła nie związane z tym pojazdem, przy czym obserwator znajduje się blisko tego źródła;
"powierzchnia oświetlająca" - oznacza dla świateł widoczną powierzchnię wysyłającą światło, a dla świateł odblaskowych - widoczną powierzchnię odbijającą światło.
20. Barwy świateł wymienionych w niniejszym rozdziale powinny być, w miarę możliwości, zgodne z określeniami podanymi w dodatku do niniejszego załącznika.
21. Każdy pojazd samochodowy, z wyjątkiem motocykli, który na płaskiej drodze może osiągnąć szybkość przekraczającą 40 km (25 mil) na godzinę, powinien być wyposażony z przodu w parzystą liczbę białych lub żółtych selektywnych świateł drogowych, zdolnych do należytego oświetlenia drogi w nocy podczas dobrej pogody na odległość co najmniej 100 m (325 stóp) przed pojazdem.
Zewnętrzne krawędzie powierzchni oświetlających świateł drogowych nie mogą w żadnym razie znajdować się bliżej zewnętrznej krawędzi pojazdu niż zewnętrzne krawędzie powierzchni oświetlających świateł mijania.
22. Każdy pojazd samochodowy, z wyjątkiem motocykli, który na płaskiej drodze może osiągną szybkość przekraczającą 10 km (6 mil) na godzinę, powinien być wyposażony z przodu w dwa białe lub żółte selektywne światła mijania, zdolne do należytego oświetlenia drogi w nocy podczas dobrej pogody na odległość co najmniej 40 m (130 stóp) przed pojazdem.
Z każdej strony punkt powierzchni oświetlającej najbardziej oddalony od środkowego podłużnego przekroju pojazdu nie powinien znajdować się dalej niż 0,40 m (16 cali) od bocznej krawędzi obrysu pojazdu.
Pojazd samochodowy nie może mieć więcej niż dwa światła mijania. Światła mijania powinny być ustawione w taki sposób, aby odpowiadały określeniu ustalonemu w ustępie 19 niniejszego załącznika.
23. Każdy pojazd samochodowy, inny niż dwukołowy motocykl bez bocznego wózka, powinien być wyposażony z przodu w dwa białe światła pozycyjne; dopuszcza się jednak z przodu żółte selektywne światła pozycyjne, połączone ze światłami drogowymi lub światłami mijania, które wysyłają żółte selektywne światła. Jeżeli te światła pozycyjne są jedynymi światłami zapalonymi z przodu pojazdu, powinny być widoczne w nocy podczas dobrej pogody na odległość co najmniej 300 m (1000 stóp), bez oślepiania lub przeszkadzania innym użytkownikom drogi. Z każdej strony punkt powierzchni oświetlającej najbardziej oddalony od środkowego podłużnego przekroju pojazdu nie powinien znajdować się dalej niż 0,40 m (16 cali) od bocznej krawędzi obrysu pojazdu.
24. a) Każdy pojazd samochodowy, inny niż dwukołowy motocykl bez bocznego wózka, powinien być wyposażony z tyłu w parzystą liczbę czerwonych świateł pozycyjnych widocznych w nocy podczas dobrej pogody na odległość co najmniej 300 m (1000 stóp), bez oślepiania lub przeszkadzania innym użytkownikom drogi. Z każdej strony punkt powierzchni oświetlającej najbardziej oddalony od środkowego podłużnego przekroju pojazdu nie powinien znajdować się dalej niż 0,40 m (16 cali) od bocznej krawędzi obrysu pojazdu.
b) Każda przyczepa powinna być wyposażona z tyłu w parzystą liczbę czerwonych świateł pozycyjnych widocznych w nocy podczas dobrej pogody na odległość co najmniej 300 m (1000 stóp), bez oślepiania lub przeszkadzania innym użytkownikom drogi. Z każdej strony punkt powierzchni oświetlającej najbardziej oddalony od środkowego podłużnego przekroju przyczepy nie powinien znajdować się dalej niż 0,40 m (16 cali) od bocznej krawędzi obrysu przyczepy. Jednakże przyczepy, których dopuszczalna szerokość nie przekracza 0,80 m (32 cale), mogą być wyposażone tylko w jedno takie światło, jeżeli są one przyczepione z tyłu dwukołowego motocykla bez bocznego wózka.
25. Każdy pojazd samochodowy lub przyczepa, mające numer rejestracyjny z tyłu, powinny być wyposażone w urządzenie służące do oświetlenia tego numeru w taki sposób, aby numer oświetlony za pomocą tego urządzenia był czytelny w nocy podczas dobrej pogody i przy zatrzymanym pojeździe z odległości 20 m (65 stóp) od tyłu tego pojazdu; jednakże każda Umawiająca się Strona może zmniejszyć tę minimalną odległość w nocy w takiej samej proporcji i dla tych samych pojazdów, dla których zgodnie z ustępem 2 załącznika 2 do niniejszej konwencji zmniejszyła tę minimalną odległość w dzień.
26. Połączenia elektryczne we wszystkich pojazdach samochodowych (łącznie z motocyklami) oraz we wszystkich zespołach składających się z pojazdu samochodowego i jednej lub więcej przyczep powinny być tak urządzone, aby światła drogowe, światła mijania, światła przeciwmgłowe i przednie światła pozycyjne pojazdu samochodowego oraz urządzenie oświetlające wymienione wyżej w ustępie 25 nie mogły być włączone bez jednoczesnego włączenia tylnych świateł pozycyjnych pojazdu samochodowego lub ostatniego pojazdu wchodzącego w skład zespołu pojazdów.
Jednakże postanowienie to nie ma zastosowania do świateł drogowych lub świateł mijania, jeżeli są one używane do dawania świetlnych sygnałów ostrzegawczych, wymienionych w artykule 33 ustępie 5 niniejszej konwencji. Ponadto połączenia elektryczne powinny być tak urządzone, aby światła pozycyjne przednie pojazdu samochodowego włączały się zawsze przy włączaniu świateł mijania, świateł drogowych lub świateł przeciwmgłowych.
27. Każdy pojazd samochodowy, inny niż dwukołowy motocykl bez bocznego wózka, powinien być wyposażony z tyłu co najmniej w dwa czerwone światła odblaskowe w kształcie innym niż trójkątny. Z każdej strony punkt powierzchni oświetlającej najbardziej oddalony od środkowego, podłużnego przekroju pojazdu nie powinien znajdować się dalej niż 0,40 m (16 cali) od bocznej krawędzi obrysu pojazdu. Światła odblaskowe powinny być widoczne dla kierującego pojazdem w nocy podczas dobrej pogody z odległości co najmniej 150 m (500 stóp), jeżeli są oświetlone światłami drogowymi tego pojazdu.
28. Każda przyczepa powinna być wyposażona z tyłu co najmniej w dwa czerwone światła odblaskowe. Te światła odblaskowe powinny mieć kształt równobocznego trójkąta z wierzchołkiem skierowanym do góry i jednym bokiem poziomym, przy czym długość boku powinna wynosić co najmniej 0,15 m (6 cali) i nie więcej niż 0,20 m (8 cali); wewnątrz tego trójkąta nie może znajdować się żaden sygnał świetlny. Te światła odblaskowe powinny spełniać warunki widoczności ustalone wyżej w ustępie 27. Z każdej strony punkt powierzchni oświetlającej najbardziej oddalony od środkowego podłużnego przekroju przyczepy nie powinien znajdować się dalej niż 0,40 m (16 cali) od bocznych krawędzi obrysu przyczepy. Jednakże przyczepy, których szerokość całkowita nie przekracza 0,80 m (32 cale), mogą być wyposażone tylko w jedno światło odblaskowe, jeżeli są przyczepione do dwukołowego motocykla bez bocznego wózka.
29. Każda przyczepa powinna być wyposażona z przodu w dwa białe światła odblaskowe o kształcie innym niż trójkątny. Te światła odblaskowe powinny odpowiadać warunkom umieszczenia i widoczności ustalonym wyżej w ustępie 27.
30. Przyczepa powinna być wyposażona z przodu w dwa białe światła pozycyjne, jeżeli jej szerokość przekracza 1,60 m (5 stóp 2 cale). Przednie światła pozycyjne tak przewidziane powinny być umieszczone możliwie najbliżej bocznych krawędzi obrysu przyczepy, a w każdym razie w taki sposób, aby punkt powierzchni oświetlającej najbardziej oddalony od środkowego podłużnego przekroju przyczepy nie znajdował się dalej niż 0,15 m (6 cali) od tych krawędzi.
31. Każdy pojazd samochodowy, z wyjątkiem dwukołowych motocykli z wózkiem lub bez bocznego wózka, który na płaskiej drodze może osiągnąć szybkość przekraczającą 25 km (15 mil) na godzinę, powinien być wyposażony z tyłu w dwa czerwone światła hamowania (stop), których natężenie powinno być wyraźnie większe od natężenia tylnych świateł pozycyjnych. To samo postanowienie ma zastosowanie do każdej przyczepy będącej ostatnim pojazdem wchodzącym w skład zespołu pojazdów; jednakże nie wymaga się wyposażenia w światła hamowania (stop) małych przyczep, których wymiary są takie, że światła hamowania (stop) pojazdu ciągnącego pozostają widoczne.
32. Z zastrzeżeniem, że Umawiające się Strony, które zgodnie z artykułem 54 ustępem 2 niniejszej konwencji złożyły oświadczenie o zrównaniu motorowerów z motocyklami, mogą zwalniać motorowery od obowiązku przestrzegania wszystkich lub niektórych poniższych postanowień:
a)każdy dwukołowy motocykl z wózkiem lub bez bocznego wózka powinien być wyposażony w jedno światło mijania odpowiadające pod względem barwy i widoczności postanowieniom ustalonym wyżej w ustępie 22;
b)każdy dwukołowy motocykl z wózkiem lub bez bocznego wózka, który na płaskiej drodze może osiągnąć szybkość przekraczającą 40 kW.

Wróć na górę